Czym jest Pacyfizm – wybrane definicje z angielskiego internetu

Pacyfizm angielska definicja

Aby zrozumieć ideę Pacyfizmu musimy zrozumieć czym jest Pacyfizm.
W tym wpisie podam Tobie 3 definicje pacyfizmu. Co ważne te definicje są zasięgnięte, z “angielskiego internetu“.
Zobacz czym się różnią definicje “dostępne” w Polsce od tych “dostępnych na zachodzie“. Widać kolosalną różnicę.
Zachęcam do lektury podanych źródeł.



Pacyfizm wg. Stanford Encyclopedia of Philosophy

pacyfizm
Po raz pierwszy opublikowano 6 lipca 2006 r.; weryfikacja merytoryczna sob 15.09.2018
Pacyfizm to zaangażowanie na rzecz pokoju i sprzeciw wobec wojny. Nasz potoczny język pozwala łączyć różnorodne przekonania i zobowiązania pod ogólną nazwą pacyfizmu. Ten artykuł wyjaśni podobieństwo rodzinne wśród różnych pacyfizmów. Zlokalizuje pacyfizm w deontologicznym i konsekwencjalistycznym podejściu do etyki. I rozważy i odpowie na zarzuty wobec pacyfizmu.

Słowo „pacyfizm” pochodzi od słowa „pacific”, które oznacza „czynienie pokoju” [łac. Współczesne użycie zostało prześledzone do 1901 roku i użycia przez Émile’a Artauda francuskiego terminu pacyfizm . Ale podstawowe zaangażowanie na rzecz pokoju to stary pomysł. Nastroje pacyfistyczne można znaleźć na przykład na Zachodzie we wczesnym chrześcijaństwie. Być może najbardziej znane użycie słowa pacyfizm znajduje się w Kazaniu na Górze (Mt 5), gdzie Jezus twierdzi, że „rozjemcy” są błogosławieni. W tym fragmencie greckie słowo eirenopoios zostało przetłumaczone na łacinę jako pacifici, co oznacza tych, którzy działają na rzecz pokoju. Greckie eirenopoios pochodzi od greckiego eirênê [pokój] w połączeniu z poiesis [czynić].

Co ciekawe defincja zamieszczona w encyklopedii Stanford liczy sobie blisko 80.000 znaków bez spacji. Sama definicja !

Pacyfizm Staford
Pacyfizm Stanford
Spis treści dot. pojęcia Pacyfizm na stronie Stanford.edu

Polecam lekturę ! Strona jest przygotowana przez Wydział Filozofii Uniwersytetu Standford!
Omówione w niej zagadnienia to m.in. :

Definiowanie pokoju
Odmiany pacyfizmu
Konsekwencjonalistyczny pacyfizm
Pacyfizm deontologiczny
Podstawa religijna i kulturowa
Sprzeciw wobec pacyfizmu i możliwe odpowiedzi

Źródło:
https://plato.stanford.edu/entries/pacifism/


Pacyfizm wg. angielskiej wersji strony Wikipedia.org

Pacyfizm to sprzeciw lub opór wobec wojny, militaryzmu (w tym poboru do wojska i obowiązkowej służby wojskowej) lub przemocy. Pacyfiści na ogół odrzucają teorie wojny sprawiedliwej. Słowo pacyfizm zostało wymyślone przez francuskiego działacza pokojowego Émile’a Arnauda i przyjęte przez innych działaczy pokojowych na dziesiątym Powszechnym Kongresie Pokoju w Glasgow w 1901 roku. Pokrewnym terminem jest ahimsa (nie szkodzić), która jest podstawową filozofią religii indyjskich, takich jak hinduizm, buddyzm i dżinizm. Chociaż współczesne konotacje są niedawne i zostały wyjaśnione od XIX wieku, istnieje wiele starożytnych odniesień.

W czasach nowożytnych zainteresowanie ożywił Lew Tołstoj jego późnymi dziełami, zwłaszcza Królestwem Bożym jest w was. Mahatma Gandhi zaproponował praktykę niezłomnej, pokojowej opozycji, którą nazwał „satyagraha”, odgrywającą kluczową rolę w jej roli w Indyjskim Ruchu Niepodległościowym. Jego skuteczność była inspiracją dla Martina Luthera Kinga Jr., Jamesa Lawsona, Mary i Charlesa Beardów, Jamesa Bevela, [2] Thich Nhat Hanh, [3] i wielu innych w ruchu na rzecz praw obywatelskich.

definicja
Pacyfizm obejmuje spektrum poglądów, w tym przekonanie, że spory międzynarodowe mogą i powinny być rozwiązywane pokojowo, nawoływanie do zniesienia instytucji wojska i wojny, sprzeciw wobec jakiejkolwiek organizacji społeczeństwa poprzez siłę rządową (pacyfizm anarchistyczny lub libertariański), odrzucenie stosowania przemocy fizycznej w celu osiągnięcia celów politycznych, ekonomicznych lub społecznych, zacierania siły i sprzeciwu wobec przemocy w każdych okolicznościach, nawet w obronie własnej i innych. Historycy pacyfizmu Peter Brock i Thomas Paul Socknat definiują pacyfizm „w sensie ogólnie przyjętym na obszarach anglojęzycznych” jako „bezwarunkowe odrzucenie wszelkich form działań wojennych”. Filozofka Jenny Teichman definiuje główną formę pacyfizmu jako „antywojenny”, odrzucenie wszelkich form działań wojennych. Przekonania Teichmana zostały podsumowane przez Briana Orenda jako: „… Pacyfista odrzuca wojnę i wierzy, że nie ma moralnych podstaw, które mogłyby usprawiedliwiać uciekanie się do wojny. Dla pacyfisty wojna jest zawsze zła”. W pewnym sensie filozofia opiera się na idei, że cele nie uświęcają środków.[6] Słowo pacyfik oznacza pojednawczy.[7]

względy moralne
Pacyfizm może opierać się na zasadach moralnych (pogląd deontologiczny) lub pragmatyzmie (pogląd konsekwencjalistyczny). Pacyfizm pryncypialny utrzymuje, że w pewnym momencie spektrum, od wojny po międzyludzką przemoc fizyczną, taka przemoc staje się moralnie zła. Pragmatyczny pacyfizm utrzymuje, że koszty wojny i przemocy międzyludzkiej są tak znaczne, że należy znaleźć lepsze sposoby rozwiązywania sporów.

niestosowanie przemocy
Niektórzy pacyfiści przestrzegają zasad niestosowania przemocy, wierząc, że działanie bez przemocy jest moralnie lepsze i / lub najbardziej skuteczne. Niektórzy jednak popierają przemoc fizyczną w nagłej obronie własnej lub innych. Inni popierają niszczenie mienia w takich sytuacjach lub przeprowadzanie symbolicznych aktów oporu, takich jak wylewanie czerwonej farby przedstawiającej krew na zewnątrz wojskowych biur rekrutacyjnych lub wchodzenie do baz sił powietrznych i walenie młotem w samoloty wojskowe.

Nie każdy opór bez przemocy (czasami nazywany także oporem obywatelskim) opiera się na fundamentalnym odrzuceniu wszelkiej przemocy w każdych okolicznościach. Wielu przywódców i uczestników takich ruchów, uznając znaczenie stosowania metod pokojowych w określonych okolicznościach, nie było absolutnymi pacyfistami. Czasami, jak w przypadku marszu ruchu na rzecz praw obywatelskich z Selmy do Montgomery w 1965 r., wzywano do ochrony zbrojnej. Wzajemne powiązania między oporem cywilnym a czynnikami siły są liczne i złożone[8].

typy
Absolutny pacyfizm
Absolutny pacyfista jest generalnie opisywany przez BBC jako ten, który wierzy, że życie ludzkie jest tak cenne, że nigdy nie należy zabijać człowieka i nigdy nie należy prowadzić wojny, nawet w samoobronie. Zasada jest opisana jako trudna do konsekwentnego przestrzegania, ponieważ przemoc nie jest dostępna jako narzędzie pomocy osobie, która jest krzywdzona lub zabijana. Ponadto twierdzi się, że taki pacyfista mógłby logicznie argumentować, że przemoc prowadzi do bardziej niepożądanych skutków niż brak przemocy.

Warunkowy pacyfizm
Sięgając do teorii wojny sprawiedliwej, warunkowy pacyfizm reprezentuje spektrum stanowisk odbiegających od stanowisk absolutnego pacyfizmu. Jednym z takich warunkowych pacyfizmów jest powszechny pacyfizm, który może dopuszczać obronę, ale nie opowiada się za domyślnym defensizmem[10], a nawet interwencjonizmem.

Działania policyjne i narodowowyzwoleńcze
Chociaż wszyscy pacyfiści sprzeciwiają się wojnie między państwami narodowymi, zdarzały się sytuacje, w których pacyfiści popierali konflikt zbrojny w przypadku wojny domowej lub rewolucji.[11] Na przykład podczas wojny secesyjnej zarówno American Peace Society, jak i niektórzy byli członkowie Non-Resistance Society wspierali kampanię wojskową Unii, argumentując, że prowadzą „akcję policyjną” przeciwko Konfederacji, której akt secesji uważali jako przestępca. Po wybuchu hiszpańskiej wojny domowej francuski pacyfista René Gérin wezwał do poparcia dla Republiki Hiszpańskiej. Gerin argumentował, że hiszpańscy nacjonaliści byli „porównywalni z pojedynczym wrogiem”, a wysiłek wojenny Republiki był równoważny z działaniami krajowej policji tłumiącej przestępczość.

W latach sześćdziesiątych niektórzy pacyfiści związani z Nową Lewicą popierali wojny narodowowyzwoleńcze i wspierali grupy takie jak Viet Cong i Algierska FLN, argumentując, że pokojowe próby wyzwolenia takich narodów nie są już opłacalne, a zatem były jedyną opcją.[14] ]

Dalszy ciąg jest dostępny na stronie angielskiej wikipedii. Omówione zostały tam dokładnie: historia pacyfizmu ; atrybuty religijne ; ruchy rządowe i polityczne . Zapraszam do źródła.

Statystki są zatrważające. Strona zawieracjąca definicję pojęcia pacyfizm zamieszczona na angielskiej wersji wikipedii liczy sobie blisko 80.000 znaków bez spacji ! Tyle znaków zostało użytych to opisania tego pojęcia.

Różnica ? Polska wersja wikipedii użyła troszkę ponad 3.300 znaków bez spacji aby omówić ideę Pacyfizmu.

Pacyfizm en.wikipedia
Pacyfizm pl.wikipedia

Zachęcam do zapoznania się z definicją zamieszczoną na stronie angielskiej wikipedii. Omówione zostały tam dokładnie: historia pacyfizmu ; atrybuty religijne ; ruchy rządowe i polityczne

Źródło:
https://en.wikipedia.org/wiki/Pacifism


Definicja pacyfizmu w angielskiej wersji Encyklopedii Britannica

pacyfizm,
pryncypialny sprzeciw wobec wojny i przemocy jako środka rozstrzygania sporów. Pacyfizm może wiązać się z przekonaniem, że prowadzenie wojny przez państwo i udział w niej jednostki są absolutnie złe w każdych okolicznościach.

Ta definicja liczy ponad 7.500 znaków. Warto ją przeczytać. W sposób związły omawia naszą kwestię.

Definicja została podzielona na:
Wprowadzenie
Wczesne ruchy religijne i filozoficzne
Wpływy polityczne
Argumenty za i przeciw pacyfizmowi
Rodzaje pacyfizmu

Pacyfizm Britannica

Źródło:
https://www.britannica.com/topic/pacifism

Czym jest Pacyfizm – wybrane definicje z polskiego internetu

Pacyfizm

Aby zrozumieć ideę Pacyfizmu musimy zrozumieć czym jest Pacyfizm.
W tym wpisie podam Tobie 3 definicje pacyfizmu. Co ważne będą one zasięgnięte, z “polskiego internetu“.
Sprawdzimy wspólnie, czy definicje w Polsce różnią się od tych na świecie.



Pacyfizm wg. Słownika języka polskiego PWN

1. «pogląd głoszący konieczność zaprzestania i niewszczynania wojen»

2. «ruch społeczno-polityczny działający na rzecz utrzymania pokoju, potępiający wszystkie wojny bez względu na ich przyczyny i charakter»
• pacyfistyczny • pacyfista • pacyfistka

Źródło:
https://sjp.pwn.pl/sjp/pacyfizm;2570248.html


Pacyfizm wg. Wikipedia.org

Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”[1]) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny[2].

W okresie PRL ruch hippisowski przyczynił się do popularyzacji idei pacyfistycznej na terytorium Polski[3]. Hippisi propagowali palenie książeczek wojskowych, odmawiali stawienia się w jednostkach wojskowych i uprawiali inne formy biernego oporu. Nieodłącznym symbolem pacyfistów tych czasów stała się pacyfa.

Pacyfizm jest związany z szerokim spektrum poglądów politycznych, występując w licznych odmianach w różnych krajach[2].

Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pacyfizm


Definicja pacyfizmu w Encyklopedia PWN

pacyfizm
[łac. pacificus ‘wprowadzający pokój’ < pax ‘pokój’, facere ‘czynić’]:

1) Zespół poglądów głoszących konieczność usunięcia bądź ograniczenia wojen i zapewnienia ludzkości pokoju. Idea pacyfizmu wyrażająca się w dążeniu do stworzenia świata wolnego od przemocy i wojen występuje w wielu systemach filozoficznych, religijnych, społecznych, zawiera ją m.in. konfucjanizm, buddyzm, w starożytnej Grecji opowiadali się za nią niektórzy stoicy, w nurcie tradycji hebrajskiej — esseńczycy oraz pierwsi chrześcijanie (z czasem stanowisko Kościoła ewoluowało do pacyfizmu umiarkowanego, czego wyrazem była przyjęta w średniowieczu koncepcja wojny sprawiedliwej); głosiły pacyfizm średniowieczne sekty (albigensi, waldensi), później protestantyzm (bracia czescy, bracia polscy, baptyści oraz kwakrzy, reprezentujący stanowisko skrajnie pacyfistyczne).

2) Ruch społeczno-polityczny działający na rzecz pokoju, który zaczął się rozwijać na początku XIX w. Pierwsze towarzystwo pacyfistyczne założył 1815 D. Low Dodge w Nowym Jorku, 1816 powstało w Londynie — z inicjatywy kwakrów — Stowarzyszenie na rzecz Popierania Trwałego i Powszechnego Pokoju; 1843 zorganizowano w Londynie kongres pacyfistów brytyjskich i amerykańskich; 1848 odbył się w Brukseli pierwszy międzynarodowy kongres pacyfistyczny, na którym rozpatrywano m.in. problemy pokojowego rozwiązywania sporów międzynarodowych; w 2. połowie XIX w. duży rozgłos zyskała działająca w Europie Liga Pokoju i Wolności, założona1867 w Genewie. Pod koniec XIX w. istniało ponad 400 organizacji pacyfistycznych; w tym okresie pacyfiści zaczęli wysuwać, poza generalnym żądaniem odrzucenia wojny jako metody rozstrzygania sporów, również propozycje szczegółowe: powszechnego rozbrojenia, a zwłaszcza likwidacji regularnych sił zbrojnych, nieingerowania w wewnętrzne sprawy innych państw, ustanowienia stałych trybunałów rozjemczych, które rozstrzygałyby spory między państwami prowadzące dotychczas do konfliktów zbrojnych. Działalność pacyfistów miała wpływ na przebieg i rezultaty konferencji pokojowych 1889 i 1907 w Hadze, przyczyniła się do ustanowienia przyznawanej od 1901 Pokojowej Nagrody Nobla. W okresie międzywojennym działania podejmowane przez pacyfistów (choć bardzo istotne z moralnego punktu widzenia) okazały się nieskuteczne politycznie.

Źródło:
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/pacyfizm;3953146.html